Asiye Pehlevan
Bugüne kadar, yapı elemanlarının ısı-nem kontrolü için çeşitli ülkelerde farklı yöntemler kullanılmış ve bu yöntemler yine farklı verilere göre uygulanmıştır.
Ülkemizde ısı – nem kontrolüne ilişkin problemler bu ülkelerden daha geç ele alınmış ve daha çok amatörce olan uygulamalar çok yetersiz kalmıştır. Konuya yönelik bilimsel yaklaşımlar son yıllarda artmış, bu alanlarda çeşitli araştırmalar yapılmış, yönetmelik ve standartlar hazırlanmıştır. Türkiye’de günümüze gelinceye kadar kullanılan ısı yönetmelikleri ve standartlarında yalnız ısı yalıtımı ile ilgili veriler, kurallar ve sınır değerler gösterilmiştir. Nisan 1998 tarihli Yeni TS 825’ de ise, binalarda hem ısı ve hem de nem kontrolüne yönelik kurallar ele alınmıştır.
Yeni TS 825’in eleştiriye açık pek çok yönü vardır. Bunlardan biri, ısı – nem kontrolü ile ilgili problemlerin çözümünde kullanılan yoğuşma, buharlaşma süreleridir. Bu konuda standard, DIN 4108 Almanya Normu verilerini kabul etmiştir. Adı geçen Norm ve TS 825, duvar ve çatılarda yoğuşma süreleri için 1440 saat, buharlaşma süresi için ise 2160 saat limitini kabul etmektedir. Ancak, iklimsel koşulların farklılığı, malzeme kalitesi v.b. etkenler de göz önüne alınırsa, bu değerlerin kullanılabilirliğinin Ülkemiz için tartışma konusu olduğu görülür. Birbirinden farklı Coğrafya Bölgelerinin yer aldığı Ülkemiz için tek bir değerin önerilmesi de çok doğru değildir. Bu bildirinin amacı; Türkiye’nin iklimsel koşullarında dış duvarlar için geçerli olacak yoğuşma ve buharlaşma sürelerini belirlemektir.