Raşide Çaçan, Gülay Zorer Gedik
Yoğun kentleşme ve bina yüksekliklerinin giderek artmasına bağlı olarak kentsel alanlarda mikroiklim değişmekte, konforsuz kullanım alanları meydana gelmektedir. Açık alanlarda insan konforu, rüzgarla birlikte diğer mikroiklim parametrelerine, iklime alışma ve etkinlik düzeyi gibi karışık bir çok faktöre bağlıdır. Özellikle hava kirliliği, gürültü dağılımı, ısıl konfor ve insan vücudundaki mekanik etkilerinden dolayı rüzgar, mikroiklim parametreleri arasında oldukça önemli bir yere sahiptir. Rüzgar konusunda yetersiz bilgiyle yapılan tasarımlar nedeniyle, özellikle rüzgarın yaya düzeyinde mekanik etkilerinin tehlikeli bir hale gelmesinden dolayı, son 30 yılda bu konudaki çalışmalara ağırlık verilmiş, bir çok ülkede yapılan deneysel ya da hesaplamalı çalışmalarla, farklı rüzgar konfor kriterleri ve yönetmelikleri oluşturulmuştur. Oluşturulan rüzgar konfor kriterleri ülkeden ülkeye, şehirden şehire ve hatta enstitüden enstitüye farklılıklar göstermekte, bu konuda herhangi bir standart bulunmamaktadır. Ayrıca rüzgarla ilgili yapılan çalışmalar çoğunlukla rüzgarın mekanik etkilerine odaklanan çalışmalardır.
Rüzgarın insan vücudu üzerindeki etkileri ele alındığında, açık alan konforunun sağlanması için rüzgar hızı eşik değerlerinin belirlenmesinin zorunlu olduğu görülür. Bu çalışmada T.C. Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü arşivlerinden elde edilen iklimsel veriler derlenmiş, farklı sıcaklık ve nem koşullarında, farklı aktivite düzeyleri için rüzgarın ısıl ve mekanik etkileri bir arada ele alınarak, optimum koşulların sağlandığı konfor bölgeleri oluşturulmuştur.